Witamy na stronie Nikolasa Imiołczyka i Nascara !
Canicross
Fot. Vendula Pekarkova
Dyscyplina drylandowa – czyli odbywająca się w warunkach bezśnieżnych. Za to często w błotnistych i mokrych. Dyscyplina indywidualna, w której człowiek i przypięty do niego pies tworzą zespół.
Czworonóg ma na sobie specjalne szelki zaprzęgowe, a człowiek pas, chroniący kręgosłup. Połączeni są za pomocą amortyzowanej liny, która ma na zadanie niwelować wszelkie niepotrzebne szarpnięcia podczas biegu. I tu wyjaśnienie wątpliwości: canicross polega na tym, że pies, ciągnąc, ma pomóc człowiekowi w jak najszybszym przebiegnięciu trasy.
W Europie canicross jest niezwykle popularny, jeśli chodzi o środowisko tzw.
„zaprzęgowe”. Zazwyczaj jest to najsilniej obsadzona klasa na zawodach, gdyż
jest mało wymagającym sportem, jeśli chodzi o sprzęt.
Czworonóg ma na sobie specjalne szelki zaprzęgowe, a człowiek pas, chroniący kręgosłup. Połączeni są za pomocą amortyzowanej liny, która ma na zadanie niwelować wszelkie niepotrzebne szarpnięcia podczas biegu. I tu wyjaśnienie wątpliwości: canicross polega na tym, że pies, ciągnąc, ma pomóc człowiekowi w jak najszybszym przebiegnięciu trasy.
W Europie canicross jest niezwykle popularny, jeśli chodzi o środowisko tzw.
„zaprzęgowe”. Zazwyczaj jest to najsilniej obsadzona klasa na zawodach, gdyż
jest mało wymagającym sportem, jeśli chodzi o sprzęt.
Scooter 1
Fot. Anna Kawala Konik
Jedna z dyscyplin drylandowych indywidualnych. Zespół tworzy człowiek jadący na specjalnej, terenowej hulajnodze i pies zaprzęgowy, podłączony amortyzowaną liną do ów jednośladowca.
Średnie prędkości najlepszych zawodników w tej dyscyplinie oscylują wokół 30km/h. To prędkości, z jakimi jeżdżą wyczynowi kolarze górscy. W tym przypadku pracę pedałowania zastępuje siła i upór psa, któremu radość sprawia „jedynie” biegnięcie przed siebie.
Dystanse na zawodach, w zależności od temperatury, wynoszą od dwóch do pięciu kilometrów. Jazda na wspomnianej hulajnodze jest specyficzną umiejętnością, a technika pokonywania zakrętów bez zbytniej utraty szybkości to prawdziwa sztuka. Najważniejsze to umieć zgrać się z psem, pomagać i w żadnym wypadku nie przeszkadzać, a tego wymaga wprawny sposób odpychania się nogą.
Średnie prędkości najlepszych zawodników w tej dyscyplinie oscylują wokół 30km/h. To prędkości, z jakimi jeżdżą wyczynowi kolarze górscy. W tym przypadku pracę pedałowania zastępuje siła i upór psa, któremu radość sprawia „jedynie” biegnięcie przed siebie.
Dystanse na zawodach, w zależności od temperatury, wynoszą od dwóch do pięciu kilometrów. Jazda na wspomnianej hulajnodze jest specyficzną umiejętnością, a technika pokonywania zakrętów bez zbytniej utraty szybkości to prawdziwa sztuka. Najważniejsze to umieć zgrać się z psem, pomagać i w żadnym wypadku nie przeszkadzać, a tego wymaga wprawny sposób odpychania się nogą.